Modyfikacją sprawdzania za pomocą pytań znajomości lektury jest wymiana pytań do jej treści i odpowiedzi na nie w parach – tę formę lubię najbardziej. Warunek to zachowanie podczas lekcji absolutnego milczenia. Uczennice(owie) dobierają się w pary, a następnie pisemnie – każde innym kolorem – zadają sobie pytania. Zawsze proszę, aby nie były zbyt ogólnikowe, ale…
Zawsze bardzo starannie przygotowywałam się na seminaria na Studiach nad literaturą dziecięcą i młodzieżową na UW – czytałam wszystkie wymagane teksty. Powrót do studenckiej ławki utwierdził mnie jednak w przekonaniu, że sprawdzenie, czy grupa zna lekturę, nie jest prostą sprawą. Podczas zajęć poświęconych „Alicji w krainie czarów” prowadzący zadawał pytania. Mimo że uważnie ją przestudiowałam,…
Znacznie bardziej zaawansowaną formą dyskusji niż prezentowane w poprzednim wpisie są kręgi – wymagają bowiem umiejętności dawania i odbierania informacji zwrotnej do kryteriów sukcesu. Ćwiczenie poprzedzam zazwyczaj – jeśli tylko w klasie znajdzie się przynajmniej jedna odważna para – wstępnym, podczas którego dwie osoby siadają naprzeciwko siebie na środku sali, a pozostałe wokół nich. Prowadząc…
Często zapominamy, że dyskusja to nie tylko wymiana argumentów w grupie, ale także – w parze, a nawet z samą sobą. Jej naukę rozpoczynam zatem od najprostszych form. Poniżej zebrałam kilka z nich – wykorzystałam je zresztą do zdefiniowania reguł dyskutowania. Zazwyczaj poprzedzam je zabawą z kartami gry Dixit oraz grupowaniem podobieństw. Rozrzucam obrazki po…
Cóż – nie ukrywam. Rzeczywisty cel poniższej lekcji stanowi zapoznanie – w sposób możliwie najmniej bolesny – moich ósmoklasistek(ów) z treścią „Pana Tadeusza”. Adam Mickiewicz jest dla mnie ważnym myślicielem i pisarzem. Tym bardziej razi mnie, że do lektury jego tekstów zmuszane są osoby, dla których nie były one przeznaczone – nastolatki(owie). Większość z nich…