Podstawę systemu oceniania LR stanowi założenie, że celem edukacji jest stymulowanie i wspieranie rozwoju = budowanie pewności siebie – wiary we własne siły oraz kształtowanie umiejętności poddawania refleksji samego siebie w procesie przyswajania wiedzy i – co za tym idzie – sięgania po różne strategie uczenia się. W poprzednim wpisie omówiłam cztery etapy dokumentowania osiągnięć – największym, ale i najciekawszym, wyzwaniem wydaje mi się ich samodzielna realizacja przez uczennice(ów). Nic tak nie stymuluje umysłu jak praktykowanie krytycznego myślenia – gromadzenia i selekcji danych, analizy oraz wyciągania wniosków – na swój własny temat.
Części 1. i 2. dają dziecku okazję do samoobserwacji i przemyślenia swojego rozwoju jako czytelniczki(ka), pisarki(rza) oraz myślicielki(la) w dziedzinie, którą chce zaprezentować klasie. Jeśli przeprowadza ono wywiad z rodzicami lub innymi osobami reflektującymi jego rozwój, angażuje się w badanie osobiście go dotyczące. Ćwiczy przeprowadzanie wywiadu, sporządzanie roboczych notatek oraz ich interpretowanie.
Zbieranie danych składa się z dwóch części – rejestrowania bieżących aktywności i doboru prac dokumentujących rozwój w czasie. Pierwsza umożliwia uczennicy(niowi) dostrzeżenie związku pomiędzy faktami oraz interpretacjami bądź ocenami, a także językiem a kreowaniem – dzięki położeniu nacisku na zapis postępów – pozytywnej rzeczywistości. Druga angażuje w budowanie kryteriów sukcesu i szukanie dowodów na ich osiągnięcie.
Część 3. wymaga syntezy i analizy danych, których interpretacja umożliwia w części 4. (samo)ocenę sumaryczną, przygotowanie planu dalszego rozwoju oraz propozycji zmian poprawiających naukowe funkcjonowanie klasy. Obie angażują zatem w proces podejmowania świadomych decyzji na podstawie zebranych argumentów.
