Taksonomia SOLO (Structure of Observed Learning Outcome)
lub po polsku SOWU (Struktura Obserwowalnych Wyników Uczenia się)
…została opisana ponad 30 lat temu przez Johna Biggsa i Kevina Collisa i wydaje mi się prostsza niż model sporządzony przez Blooma. Zakłada, że istnieją trzy poziomu wiedzy: powierzchowna, głęboka i konceptualna, i obejmuje pięć etapów:
1. przedstrukturalny albo inaczej: „Nie wiem, o co chodzi!” – uczniowie(ennice) nie posiadają wiedzy i umiejętności niezbędnych do wykonania zadania.
2. monostrukturalny albo inaczej: „Zapamiętałem(am) jedną rzecz z tego, czego się uczyliśmy!” – uczniowie(ennice) znają pojedynczy fakt lub pojęcie.
Czasowniki pomocne przy budowaniu poleceń dostosowanych do etapu: nazywa, opisuje, rozpoznaje, wdraża proste procedury.
3. wielostrukturalny albo inaczej: „Pamiętam mnóstwo rzeczy z tego, czego się uczyliśmy!” – uczniowie(ennice) znają wiele faktów i informacji.
Czasowniki: porządkuje, definiuje, grupuje, klasyfikuje, formułuje pytania, radzi sobie z algorytmami.
4. relacyjny albo inaczej: „Wszystko, co wiem, potrafię ze sobą powiązać!” – uczniowie(ennice) potrafią powiązać ze sobą posiadane informacje.
Czasowniki: uogólnia, przewiduje, interpretuje, znajduje analogie, porównuje, zestawia.
5. poszerzonej abstrakcji, czyli głębokiego i przenikliwego rozumowania. Uczniowie(ennice) traktują zdobytą wiedzę jako podstawę do uogólnień, spekulacji, podsumowywania i budowania nowej wiedzy.
Czasowniki: wyobraża sobie, dowodzi, tworzy teorie, uzasadnia, analizuje, stawia hipotezy, wyjaśnia przyczyny, kwestionuje, poszukuje analogii.
Przygotowując wpis, korzystałam z informacji z wykładu prof. Jana Potworowskiego na konferencji CEO w Serocku.
